به مناسبت بیست‌ و چهار سالگی سریال محبوب «فرندز»؛ ده نکته درباره‌ی این سریال

[امروز سریال فوق‌محبوب “فرندز” بیست و چهار ساله شد/ نوجوان‌های عاشق سریال، حالا برای خودشان آقا یا خانمی شده‌اند/ به‌همین مناسبت ده نکته درباره‌ی سریال را بخوانید؛ که شاید نمی‌دانستید. در ضمن تصویر اصلی پست را E! News به‌همین مناسبت، از بانک عکس ان‌بی‌سی‌یو منتشر کرده است]:

۱. نام اصلی این سریال «Insomnia Café» بود.

در اوایل دهه ۹۰ میلادی، دیوید کرین David Crane و مارتا کافمن Marta Kauffman سازندگان این سریال، خلاصه‌ی داستان «کافه‌ی بی‌خوابی» را در ۷ صفحه نوشتند. به جز داشتن نام متفاوت، ماجراهای «کافه‌ی بی‌خوابی» با چیزی که به عنوان «دوستان» تولید شد تفاوت‌هایی داشت. برای مثال رابطه راس و ریچل رابطه کلیدی کار نبود و هم‌چنین قرار بود جویی و مونیکا به یکدیگر علاقه‌مند شوند.
عنوان‌های دیگری نیز مثل: «Friends Like Us»، «Across the Hall» و «Six of One» برای مجموعه «دوستان» در نظر گرفته شده بود.

۲. ممکن بود بازیگران دیگری را در نقش‌های اصلی ببینیم.

با داشتن ۶ نقش اصلی، هیچ جای تعجبی ندارد که بازیگران متفاوتی برای هر نقش در نظر گرفته شده بودند؛ مثلا، کتی گریفمن Kathy Griffin و جین لینچ Jane Lynch هر دو برای نقش فیبی تست داده بودند. جان فاورو Jon Favreau و جان کرایر Jon Cryer پیش از انتخاب شدن متیو پری Matthew Perry برای نقش چندلر در نظر گرفته شده بودند.
پیش از پخش این سریال، کورتنی کاکس Courteney Cox نسبت به بقیه بازیگران اصلی شناخته شده‌تر بود. تهیه‌کنندگان سریال ابتدا نقش ریچل را برای او درنظر گرفته بودند اما کاکس خواستار بازی در نقش مانیکا که شخصیتی «قوی» داشت شد.

۳. بازیگران سریال پیش از پخش کار به لاس‌ وگاس سفر کردند.

جیمز باروز James Burrows که قسمت‌های زیادی از «دوستان» را بین سال‌های ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۷ کارگردانی کرد، پیش از شروع کار، شش بازیگر اصلی را به سفری در لاس‌ وگاس برد. او باور داشت که این سریال بسیار محبوب خواهد شد و از آنها خواست که تا می‌توانند از «گمنامی» خود لذت ببرند. باروز گفته بود: «زمانی که سریال پخش شود، شما دیگر نمی‌توانید بدون تعقیب شدن به جایی بروید.»

۴. لیسا کوردو از نواختن گیتار نفرت داشت.

کوردو بعدها گفت: «من از گیتار خوشم نمی‌آمد. اصلا برایم معنی نداشت. حتی فکر می‌کنم که پرسیدم: «اگر فیبی طبل بانگو بنوازد چی؟»». آخر سر برای کوردو یک معلم گیتار گرفتند که آموزش او هم زیاد طولی نکشید. کوردو چند تا از آکوردها را یاد گرفت و اعلام کرد که به اندازه کافی آموخته است. تصمیم کوردو این بود که فیبی تنها بعضی از آکوردهای مهم را بلد باشد. خوشبختانه به‌خاطر این موضوع آهنگ «گربه بدبو» Smelly Cat به همین مدلی که ساخته شده عالی است!

۵. به جز پایان‌های نفس‌گیر، تمام سریال در برابر تماشاچیان زنده ضبط می‌شده است.

ضبط کردن یک قسمت از این سریال بسیار پروسه زمان‌گیری بود که به‌طور متوسط حدود ۵ ساعت طول می‌کشید. برداشت‌های زیادی از هر صحنه گرفته می‌شد و ۲۰ دقیقه زمان برای عوض کردن صحنه‌ها لازم بود. با این وجود، حدود ۳۰۰ نفر تماشاچی در استودیو حضور داشتند. این روش مورد علاقه گروه سازنده بود چون برای آنها مثل نوعی امتحان کردن گیرایی خط داستان، دیالوگ‌ها و شوخی‌ها بود.
اما در قسمت‌هایی که پایان‌های نفس‌گیر وجود داشت (مثل قسمت پایانی فصل چهار به نام «The One With Ross’s Wedding»)، واضح است که به دلیل لو نرفتن داستان، از حضور تماشاچیان خبری نبود.

۶. آنها اولین بازیگران تلویزیون بودند که به صورت گروهی مذاکره می‌کردند.

در فصل اول «دوستان»، هر کدام از بازیگران برای هر قسمت دستمزد ۲۲ هزار دلاری دریافت کردند؛ اما گفته می‌شد که در فصل دوم هر کدام دستمزد متفاوتی داشتند. در سال ۱۹۹۷ هر شش بازیگر از بازی در سریال امتناع کردند به شرط این که همه آن‌ها دستمزد ۱۰۰ هزار دلاری برای هر قسمت داشته باشند. این روش گفتگو موثر بود و در فصل آخر سریال، هر کدام از آنها برای بازی در هر قسمت از فصل دهم، ۱ میلیون دلار درآمد داشتند.

۷. بروس ویلیس به خاطر باختن در شرط بندی که با متیو پری داشت، به صورت رایگان در سریال بازی کرد.

وقتی پری و بروس ویلیس Bruce Willis در «همه نه یارد» The Whole Nine Yards هم‌بازی بودند با هم بر سر موضوعی شرط بستند؛ پری معتقد بود فیلم در هفته اول اکران در صدر فروش خواهد بود اما ویلیس با او موافق نبود. در فوریه سال ۲۰۰۰ فیلم در صدر جدول قرار گرفت. قرار بود ویلیس در «دوستان» نقش پدر دوست دختر راس را بازی کند. او به دلیل باختن در شرط بندی که با پری داشت، تمام دستمزدی که به عنوان بازیگر مهمان دریافت کرده بود را به یک خیریه اهدا کرد.

۸. متیو پری در طول ساخت سریال درگیر اعتیاد شد.

در سال ۱۹۹۷ پری به دلیل سو مصرف دارو و اعتیاد به الکل، به یک مرکز توانبخشی رفت. او بار دیگر در سال ۲۰۰۱ نیز به مرکز ترک اعتیاد رفت. مدتی بعد پری در مصاحبه با مجله پیپل People گفت: «هیچ‌وقت هنگام ضبط کار نشئه نبودم و به صورت دردناکی خمار بودم. کم کم همه چیز بدتر شد و دیگر نمی‌توانستم این مسأله را از دیگران پنهان کنم و همه متوجه حقیقت شدند.»

۹. بازیگران سریال پیش از هر قسمت یک دورهمی کوچک داشتند.

هر هفته پیش از شروع ضبط هر قسمت، همه بازیگران یک دورهمی داشتند تا برای برنامه آماده شوند. این لحظه‌ای بود که دیوید شویمر David Schwimmer تا قسمت آخر بسیار دلواپس آن بود چرا که می‌دانست بسیار احساساتی خواهد شد. او گفته بود: «کم‌کم کنترل کردن احساساتم در این دورهمی سخت شده بود. ما پیش از آمدن در صحنه، دور هم دایره می‌زدیم و یکدیگر را بغل می‌کردیم. فکر کردن به قسمت آخر، نگاه کردن در چشمان یکدیگر و گفتن جمله «موفق باشی» برای آخرین بار مرا بسیار نگران و ناراحت می‌کرد.»

۱۰. کافه‌‌های Central Perk به تقلید از کافه معروف سریال ساخته شده‌ است.

در

نیویورک کافه سنترال پرک وجود ندارد، اما این کافه ساختگی برای بعضی کافه‌ها الهام‌بخش بوده است. در سال ۲۰۱۰، یکی از طرفداران «دوستان» به نام دو شین Du Xin کافه‌ای به شکل سنترال پرک در مرکز شهر پکن افتتاح کرد که بسیار مورد استقبال مردم قرار گرفت. این موفقیت باعث شد که او تلاش کند آپارتمان جویی را نیز بازسازی کند. در سال ۲۰۱۲، کافه سنترال پرک دیگری در لیورپور گشایش یافت.
این مطلب برگرفته از نوشته مردیث دانکو MEREDITH DANKO در سایت mentalfloss است.

منبع :بلاگ نماوا

نوشته به مناسبت بیست‌ و چهار سالگی سریال محبوب «فرندز»؛ ده نکته درباره‌ی این سریال اولین بار در نقد فارسی. پدیدار شد.