یادداشتی بر فیلم پالتو شتری ؛ یک کمدی نیمه‌جان
دیجی‌کالا مگ – منبع جامع اخبار و مقالات تخصصی در حوزه‌ی تکنولوژی، بازی‌های کامپیوتری، فرهنگ و هنر، سلامت و زیبایی و سبک زندگی
فیلم پالتو شتری آمده است تا یک داستان نیمه‌طنز را به زبان هنر و با تم فلسفه برای مخاطب روایت کند اما تا چقدر موفق بوده است؟
قبل از اکران فیلم، با توجه به داستان آن و نام کارگردان فلسفه خوانده‌اش انتظار یک کمدی بامعنا و البته با موقعیت های طنز قابل قبول می‌رفت. اما در سالن سینما با یک داستان نه چندان خوش ریتم و با سرفه های فلسفی خس دار که برای خنداندن مخاطب دست به دامن دیالوگ های مستقیم و غیرمستقیم جنسی شده و حتی به سمت موقعیت اروتیک نیز پناه میبرد.
فیلمنامه ای که روح آن نه فلسفه است و نه نگرش فلسفی دارد بلکه این جملات فلسفی در سطح پست‌های تلگرامی‌اند که قرار است بگویند این کمدی حرفی برای گفتن دارد!
فلسفه تا آن‌جا فلسفه است که به قول ملاصدرا طلب کمال نفس به وسیله آگاهی‌یافتن بر حقایق موجودات بوده و یا به قول سیسرون؛ معرفت بر شریف ترین امور و تمکن بر به‌کارگیری آن به هر روش ممکن باشد.
اما آن امور شریفی که سیسرون از آن دم می‌زند و یا آن کمال نفس بشری که ملاصدرا از آن سخن می‌گوید همان تاثیرات چای دارچین در خلوت فرید و فروغ در خانه بر آن‌ها و یا شوخی‌های نمادین جنسی مکرر توسط بازیگران زن و مرد فیلم است؟!
ایده «پالتو شتری» از حقیقتی کشف‌نشده نوید نمی‌دهد و فیلمنامه آن به تبع قصدی برای پرده‌برداری و انکشاف از رویدادی ندارد و این علیرغم تمامی سرفه‌های فلسفی پاره پاره آن است.
اما در کارگردانی می‌توان آن را صرفا به عنوان اثر اول کارگردان مورد عفو قرار داد. قاب‌های غیرسینمایی که چشمی را سیرآب نمی‌کنند و دکوپاژی که نشان از کارگردانی فلسفه خوانده ندارد چراکه داستان نیز انسجام کافی ندارد و این باعث می‌شود تا کارگردان به یک زاویه نگاه ثابت و جهان‌بینی محکم نرسد تا در کارگردانی و دکوپاژ او نیز اثر بگذارد. شاید اگر داستان این اثر را کوتاه کنیم و سپس با مدیوم ساخت فیلم کوتاه به آن نگاه کنیم، یک فیلم کوتاه با وَجَنات مخصوص سینمای کوتاه را نظاره‌گر باشیم.
فیلم «پالتو شتری» را می‌توان در دسته‌بندی، یک فیلم کمدی در حال احتضار به حساب آورد که برای زنده نمایاندن خود، از حضور شیخ شهاب الدین سهروردی گرفته تا زایمان تمسخرگونه کیانا که ولادت مسیح (ع) توسط مریم مقدس را یادآور می‌شود بهره برده و با نگاهی اغراق‌آمیز و مکرر به مقوله‌ای دینی توسط یکی دیگر از بازیگرانش توهم خوشمزگی داستان را برای عوامل سازنده آن پدید آورده است.
«پالتو شتری» و برادران و خواهرانش چون «مصادره»، «تگزاس»، «خالتور» و «هزارپا» خانواده‌ای هستند که تعالی سینما و احترام مخاطب برایشان اهمیت چندانی ندارد و همین که فیلمی بیاید کنتور گیشه بیشتر بچرخد ظاهراً کافی است!
«این یادداشت را کاربر دیجی‌کالا مگ نوشته است. محتویات این مطلب بیانگر دیدگاه تحریریه دیجی‌کالا مگ نیست.»
برای آگاهی از آخرین اخبار و اطلاعات جشنواره فیلم فجر به صفحه ویژه جشنواره فیلم فجر ۹۷ در دیجی‌کالا مگ بروید.
The post یادداشتی بر فیلم پالتو شتری ؛ یک کمدی نیمه‌جان appeared first on دیجی‌کالا مگ.
